Tanrılar
Yazan Frater Parush
Çeviren
Kemal Menemencioğlu
- Translation Copyright © 2004 hermetics.org
All Rights
Reserved. Copyright ©
Frater Parush. 1997
Aldığım
okült ön talimatlarda hafif trans meditasyonunda çalışmanın temelleri
verilmişti. Bu sürecin ilk adımı her biri daha karmaşık trans çalışmalarımızın
temelini oluşturacak birkaç basit ön çalışmanın uygulamasını sağlamaktır.
Pratik açıdan aşina olmamız gereken bu temel çalışmalar şöyledir:
Derin
gevşeme.
Beş
duyumuzdan içsel algılamalar elde etmek.
Astral
manzaralarda etrafı görebilmek veya hissetmek.
Astral
manzaralarımızda istediğinizde zeki varlıklar çağırabilmek.
Bu
varlıklar ile güvenli bir şekilde irtibat kurabilme.
Çoğu
zaman "Yol Çalışmaları" olarak bilinen bu ön talimatların
basit çalışmalarını birçok okültist bilmektedir. Bu yapmış olduğum
ön çalışmalar için teknik açıdan doğru bir terim değildir, ama geniş
bir astral deneyimler yelpazesiyle ilgili diğer bir terimin eksikliğinde
genel bir tanım olarak kullanılmaktadır. Yol Çalışmaları daha ziyade
bir dizi (genelde) sembol üzerinde bilgi edinmek üzere yaratıcı imgeleme
ile psişik tarama (skrying) teknikleri uygulayan çalışmalar içermektedir.
Bu terim ilk kez Kabalistik Hayat Ağacındaki yollardaki astral ortamları
imgelemek için kullanılmıştı. Bu yollar önemli şuur (bilinç) halleri
arasında cereyan eden belirli arketipsel "faaliyetleri"
kullanmaktadır. Hayat Ağacındaki yollar üzerinde çalışmanın en olağan
yöntemi her bir yolun faaliyetleriyle ilgili astral düşünce formuna girmek
üzere o yola addedilen Tarot kartını bir başlangıç ve odaklanma noktası
olarak kullanmaktı. [Not: bu çok kısa tanımın iyi bir örneği için
bakınız sitemizdeki Diskur
IV]
Astral
çalışmayla arketipsel deneyimlere aşina olma fikri kısmen bu yazımızın
konusudur. Öğrenci daha önce belirlenmiş bir astral manzaraya zeki varlıkları
nasıl çağırılabileceğini öğrendikten sonra özellikle iki tür astral
varlık üzerinde odaklanıp okült talim şemasındaki işlevlerini açıklamakta
fayda vardır.
Öğrendiğimiz
gibi aklımız belirli faaliyetlerin cereyan ettiği birkaç bölmeye ayrılmıştır.
Bilinç ve bilinçdışı arasında hayal gücü ve astral algılamanın faal
olduğu zihnin bilinçaltı seviyeleri vardır. Her insanın bir kişisel
bilinçaltı alanı ve bilinçdışı alanı vardır ve her biri kollektif
(toplu) bilinçaltı ve bilinçdışı ile bağlantılıdır. Bu faaliyet
alanlarının kişisel sürümlerimiz mikrokozmoslardır (küçük evrenler). Diğer bir değişle,
kollektif, evrensel veya makrokozmik (büyük evren, evren) zihnin minyatür modelleridir.
Psikolog
Carl Gustav Jung'un yeniden keşfettiği gibi bilinçdışı birkaç dereceli
"güç odaklarına" (potencies) bölünmüştür. Bu güç odakları
tek kaynaktan gelip ayrışmış, bölünmüş ve bilinçdışını oluşturan
toplam güçleri meydana getirmek üzere dağılmışlardır. Bu güç odaklarına
günümüzde bilinçdışının "arketipleri" deriz. Arketip tek bir
birim şeklinde belirli bir soyut kavram, güç ve forma denilen terimdir.
Eski Mısırlılar bu arketiplere "Neter" veya doğal güçler
derlerdi, İngilizce çevirmenler bunları "Tanrılar" olarak tercüme
etmişlerdir. Ancak modern Hıristiyan anlayışını yansıtan bu terim Mısırlı
"Neter" kavramını doğru bir şekilde vermemektedir. İngilizce
kelime beraberinde fazla dini bağlantılar getirmektedir, oysa konuyu
derinden bilen kadim Mısırlı Rahipler bunu geçerli olarak kabul etmezdi.
Tabii ki, Pers, Grek, Romalı ve Kelt bilge kişiler anlayışlarını içeren
Tanrılara karşı daha "bilimsel ve teknik bir anlayış"
diyebileceğimizin dışında, kutsal bir saygıları da olduğu doğrudur.
Ama ayrıca fazla tartışma gereği olmadan denilebilir ki, bu kültürlerin
İnisiye Bilgeleri, Tanrılar veya bilinçdışı arketipleri hakkında Jung
veya modern psikolojik anlayışından fazla farklı olmayan bir anlayışa
sahiptiler.
Kadimlerin
Tanrı olarak gördükleri ve derin, karanlık kolektif bilinçdışının bu
arketipleri tek bir fikir etrafında odaklanmış zeki bir gücü içeren veya
kullanan zihinsel birimlerdir. Onlar bir hiyerarşi şeklinde varlıklarını
sürerler. Onlar yaşayan varlıklardır ve çok uzun zaman süreleri içinde
doğarlar, gelişirler ve ölürler. Faaliyetleri genelde otomatik, alışkanlıklara
tabii bazı durumlarda neredeyse içgüdüseldir. Kişisel olarak bir arketip
ile bağlantı kurmak muazzam geniş doğal faaliyetler üzerinde çok güçlü
etkisi olan dinamik bir bilincin etki alanını bilmek, hissetmek ve altında
yaşamak anlamına gelir. Bir arketipin yaşam, huy ve evrimi, yönettiği doğal
faaliyet alanı güçlü ve görünmeyen bir diktatör gibi idare eder. Orta
halli bir insan için bir arketipin yaşamları üzerinde yansıttığı
etkilerden kaçmak mümkün değildir.
Bir
başka açıdan, arketiplerin, yaratılışın devam eden sürecini yöneten görünmeyen
güçlü doğal kanunlara benzetebiliriz. Bu kanunlar, bu organik
mekanizmalar, uyup uymama bize kaldığı insan yapımı kanunlar gibi değildir.
Yaratılış üzerinde arketipsel etkileri olan Doğal Kanunlar ihlal
edilemez. Yine de, ihmale gelmezlerse de, insan yaşamı üzerindeki etki
dereceleri bir yere kadar aşılabilir. Diğer bir deyişle, kişisel gelişmemizi
kendi üzerimize alarak, doğru tekniklerin uygulanmasıyla, bazı doğal
kanunları kategorilerin üzerine geçebiliriz veya önemli ölçüde belirli
sınıftaki arketipsel güçlerinin rahatsız edici etki alanlarından
kendimizi çekebiliriz. Bundan anlayabiliriz ki, belirli bir ruh olgunluğunda
bir insanın belirli bir sınıf evrensel arketipler tarafından güçlü bir
şekilde etkilenir ve başkaları tarafından hemen hemen hiç etkilenmez. İnsan
reenkarnasyon sürecinde kişisel evriminde geliştikçe, ruhsal gelişmesi
belirli zamanlarda onu yeni arketipsel güçlerin etkisi altında tutar ve
başka güçlerin etkisinden uzak tutar.
Bu
arketiplerin her bir bireyin gelişme ve faaliyetlerini nasıl etkilediğine
bakalım. Daha önce belirttiğimiz gibi, her insan bir mikrokozmostur. Bu
demek oluyor ki, kişisel bilinçdışı zihnimizde tüm arketipsel güçlerin
veya Kadimlerin Tanrı Panteonunun minyatür olarak modeli vardır. Ancak, bu
arketipler kişiselleşmiş olduğu için, hepimizle kişisel tarzlarda gelişmektedirler.
Bundan dolayı modern psikoloji bu kişisel arketiplere "alt-kişilikler"
diye tanımlamıştır. Diğer bir deyişle, kendimizi tanımladığımız
"ben", ilksel kişiliğin bölümleridir, aynı evrensel
arketiplerin Mutlak "Ben" veya Tek Tanrının bölmeleri olduğu
gibi. Bu Hakikat üzerinde iyice düşünen, varlığın büyük bir sırrını
anlamış olur.
Dolayısıyla,
şimdi evrensel arketiplerin her bir insanın kişiliğini nasıl etkilediğini
anlayabiliriz . Onlar kendilerine tekabül eden ve bireyin psişik yapısında
yaşayan alt-kişilikler aracıyla bunu yaparlar. Örneğin, yeni hamile olan
bir kadın, hamilelik sürecini yönetmek üzere tasarlanmış içindeki
alt-kişiliği harekete geçirmiştir. Hamileliği geliştikçe, yaşamının
o parçasının dinamizmini yöneten alt-kişiliğin yaşam devresi de gelişmektedir.
Onun "hamilelik alt-kişiliği" daha henüz cinsellik, hamilelik ve
doğumla ilgili faaliyet ve fikirlere maruz kalmadan önce varolan bir tohum
gibidir. Bu "tohum forumu" alt-kişilik hamile kalırsa neler
olabileceğinin küçük bir "tasarım planı" gibidir. Bu tohum
formu, tasarım planını kadimlerin Büyük Ana Tanrıçasının arketipsel
hamilelik idealinden alır. Örneğimizdeki kadın cinsellikle ilgili fikir ve
faaliyetlere maruz kaldığı anda, "tohum", kişisel arketip veya
alt-kişilik filizlenir ve gelişmeye başlar. Bu olduğu anda, tohum bir açıdan
evrenselliğini veya motifini veren makrokozmik arketip ile bağdaşımını
kaybeder ve kişisel bir arketip olur. Bu gelişmenin sebebi de, örnekteki
genç kız cinsellikle ilgili faaliyetlere maruz kaldığı anda, tohum
forumundaki orijinal tasarım planının üzerine kendi deneyimle elde ettiği
"hikayenin kendi uyarlamasını" çizip yazacaktır. Esas motifle bağlantı
hiçbir zaman kopmamaktadır, zira o sürekli olarak kollektif bilinçaltında
bulunmaktadır ve her ne kadar kişisel görüşlerimizle onu karartırsak da,
onunla bağlantımız kalır. Bu kavram önemlidir ve üzerinde durulmasına
değer. Zira gördüğümüz her şey, olduğumuz her şey, olabileceğimiz
her şey burada anlattığımız mekanizmayla bağlantılıdır.
Bir
majisyen bir majisyendir, çünkü sahip olduğu bütün majikal işlevleri yöneten
kişisel arketipi uyanıktır. Tohum-formunu bırakmıştır ve gelişmeye başlamıştır.
Celbedildiği majikal gelenek, erken yaşta filizlenme sürecinde majikal
alt-kişiliğinin gelişmesi tarafından tayin edilmiştir. Örneğin, o din,
kitaplar, ebeveynlerinin konuya karşı tepkileri tarafından etkilenmiştir.
Bu istençli etütler ve ayrıca ortamından bilinçdışı olarak aldığı bilgiler
tarafından etkilenir. Daha olgun ruhlar için, geçmiş yaşamlarında geliştirdiği
majikal ilgiler tarafından güçlü bir şekilde etkilenir. Simyager, Cadı,
Satanist veya Majisyen olmayı seçtiğimizi sanırız, ama bunu seçen biz değiliz.
Filizlenen tohum-formu, yani majikal varlığımız, etkilendiği şeylere
karşı peşin hükümlerimizi lehte veya aleyhte yönlendirecektir.
Hakikat
"üzerine kaydettiğimiz" şeyler hakkında erken yaşta, çok
duyarlı olduğumuz bir dönemde kendi deneyimlerimize dayanan kişisel görüşlerimiz,
bizim için büyük önem kazanmaktadır. Bu bizim şeylerin şu veya bu
nedenle böyle olduğuna dair savımızın temelini oluşturur. Bu kişisel
savlar çok nadir olarak direkt olarak evrensel arketiplerden gelmektedir,
dolayısıyla biz de, kendi görüş açımızı bencilce ısrar etmekle
Hakikatten daha da uzaklaşmaktayız.
Majikal
İnisiyasyon ve Gelişmenin görevi sebep olduğumuz tüm ilksel kişisel
arketiplerimizin "üzerine yapılan kayıtları" silmektir.
Realitenin gerisindeki Hakikat ile kendimizi uyumlaştırmamız için evren
konusundaki kişisel görüşlerimizi feda etmek. Bunu yapmakla, bizi Tanrılardan
ayıran "blokları" yok ediyoruz, böylelikle onları büyük ilham
ve güçlerini kendimize çekip, her zaman aslında olduğumuz majikal varlıklar
oluveriyoruz, enkarne Tanrılar.
Yukarıdaki
fikirleri anlamakla, ortaçağı evokasyon ve invokasyon uygulamanın arkasındaki
mantığı, ümit ederim ki, görebiliriz. İnvokasyon tezahüratta yaratıcı
arketipsel güçleri çağırmaktır, evokasyon aşağının derinlilerinden
evrim karşıtı güçlerle iletişim kurmak ve kontrol etmek üzere çağırmaktır. Bu
tür majikal ritüellerin üzerinde odaklandıkları varlıkların popüler
kitaplarda okuduğumuz fiziksel veya majikal tezahüratları yaratmaları önemli
değildir. Sadece iletişimin etkin olması önemlidir. Majikal
grimoire'lerde (kara kitaplar) sunulan bu uygulamaların esasından majisyenin
bencil arzularını yerine getirmek üzere değil, aslında Jung
psikolojisindeki yaratıcı imgeleme gibi bir tür terapi olarak tasarlandığını
anlamamız gerekir.
Yine
de, her ne şekilde olsa da, bu sanatla yakın bağlantılı alt-kişilikler
Hakikati gölgeleyen kişisel anlaşmazlıklardan arınmadığı sürece maji
uygulaması gerçek anlamda başarılı olamaz. Dolayısıyla, majinin daha
karmaşık yönleri öğrenmeden önce, esas talimimizde bilinçli çabamızla
bu işi sağlamaya odaklanırız.