29. UZAYIN ÇEKİMİ KANUNU
Uzayın Çekimi Kanunu'nu incelemeden önce, Uzayın çekim gücünün, Merkezin çekimini nasıl yenebildiğini araştıracağız. Bunun için de, daha önce üzerinde durduğumuz evrenin bazı temel özelliklerini tekrar gözden geçireceğiz.
Logos bilinçliliği gerekli dengeleri kurduktan sonra mükemmelliğe ulaşır. Bu noktada yeni bir kavram üzerinde düşünmeye ve onun idraki için çalışmaya başlar.
Logos bilinçliliğinde yer bulan bu temel kavramlardan yeni sentezler ortaya çıkar ve bunlar birbirini takip eden tezahür aşamalarına yansıtılır. Logos'un gelişen noktaları, evrimsel impulslar olarak tezahür planlarına aktarılır; Logos, formları oluşturan itici gücü sağlar ve bu formlara can verir.
Şimdi, nasıl 'form'un eğilimi daima tezahür etmemiş olanı koşullandırma yönündeyse, 'irade'nin süregelen arzusu da, koşullandırılmadan fonksiyon gösterebilmektir. İşte Logos' un 'yaşama iradesi' de formla sınırlandırılmak istemez. Ancak, Logos yaşamının ileri safhalarında koşullanmamış bir iradeden bahsetmek mümkün değildir. Tüm faaliyetler mevcut koşullarla belirlenir ve sınırlanırlar. Tezahür evreninin yaşamı anlamına gelen Logos'un yaşama iradesi de koşullara boyun eğmek ve formla sınırlanmak zorunda kalır.
İşte ruh ve beden arasındaki savaş böylece başlamış olur.
Daha sonra Logos'un yaşama iradesi, birbirini takip eden safhalar boyunca kendini form içinde ifade eder. Formun en yoğun olduğu safhaya ulaşıldığında ise, Logos artık formun esaretinden kurtulmak ve sembolik bir ifadeyle, eterin (Tüm mekanı doldurduğu varsayılan vasıta, esir) asal Logos İradesi tarafından sınırlanmamış ve koşullanmamış bölgelerine doğru yoluna devam etmek ister.
O halde ilk olarak, yaşamın kendisini koşullandıran ortamdan uzaklaşma arzusundan bahsetmemiz mümkün. İşte bu temel dördü, onu uzaya doğru aktarır.
İkinci nokta ise, bir tezahür evreninde daima denge yönünde doğal bir eğilimin mevcudiyetidir. Evren içinde yüksek basınç altında bulunan kuvvetler, uzayın boşluğu içinde dağılmak arzusunu taşırlar.
Ayrıca, Penumbra'nın (Penumbra: Güneş ve ay tutulmasının başında veya sonunda görülen hafif gölge- yarı aydınlık, yarı karanlık) temsil ettiklerinden bahsedebiliriz: Oluşma süreci içinde hasara uğramış olan tüm kalıplar, idrak edilememiş tüm evrimsel kavramlar, Kişisellikleri tarafından reddettikleri için görevlerini tamamlayamamış ve yerlerini bulamamış olan kuvvetler ve ruhlar, Logos bilinçliliğinin reddetmek istediği her şey, Geçilmez Halka'nın iç çeperinde dağılmayıp, uzayın yansıtan eteri içinde bir imaj olarak kalan ve sembolik olarak, Geçilmez Halka'nın dis yüzeyi veya Kaos Halkası ile sınırı olarak tanımlanabilecek bir bölgede yerleşen varlıklar...
Maddenin cehennemine seyahat etme cesaretini gösteren herhangi bir bilinçlilik, büyük körfez, yani evrenin Geçilmez Halka'sı boyunca sahte ümitlerin ve sonuç vermeyen girişimlerin yansımalarını görür. Bunlar, kendilerini tezahür noktasına getirecek bir kuvvetin özlemi içinde, körfezdeki elementlerin yardımını beklemektedirler.
İster evrensel, ister bireysel olsun, evrimleşme sürecinde her kuvvet, Kozmik Kanunun yarattığı bu körfez içinde doyum bekleyen ümitsiz hayalleri fark eder ve İlahi momentumun kendini aktardığı hat boyunca, kendi hareketinin yarattığı ekstra momentumla bu körfezi aşmak, hiçbir kanunun olmadığı ve insanların Tanrısallaştığı uzayın özgürlüğüne kavuşmak ister.
Bir bilinçlilik birimi, 'Kanun'u tam bir itaat içinde idrak etmek suretiyle aştığı zaman tezahür evreninden özgür olur. Bu noktada yeni bir Logos Güneşinin çekirdeği haline gelir. Burada Tanrısallığın gizemi yatar. Ancak eğer bir bilinçlilik birimi, gereklerini yerine getirmeden 'Kanun'u aşarsa, koşullanmamış bir irade ortaya çıkar; ki bu da 'şeytan' olarak tanımlanan pozitif kötülüğün sırrını yansıtır. İşte anlatılan türde 'Nadir'in içvası, evrim süreci boyunca her varlığın karşılaştığı bir olgudur.
Kaynaktan başlayarak çeper yönündeki ark boyunca yaşam, temel öğelere nüfuz eder ve onların en üst derecede güçlerini doğasına katar. Bu noktada yaşam, Uzayın Çekimine karşı koymalı ve alçak gönüllülükle kaynağa doğru iz sürmeye yönelmelidir.
Şunu idrak etmiş olması önemlidir: Özgürlük, koşullardan ve kısıtlamalardan kaçarak değil, mükemmel bir dengenin oluşması için gerekli ayarlamaları sağlayarak kazanılır.
Çatışan kuvvetlerin dengesi kurulduğunda, form sterotipleşir ve bir bilinçlilik geliştirmeye başlar. Yaşam, belli bir planda kazandığı reaksiyon kapasitesini korumasına karşın o planın koşullarından artık özgür olarak daha yüksek bir plana çekilir. Bu konuyu bir sonraki bölümde daha detaylı olarak inceleyeceğiz.
O halde Uzayın Çekimi, koşullanmamış gücün çekimidir; bizi yaratan kanunlardan kaçmak ve bu kanunlar sayesinde kazandığımız güçleri, beraber gelen sorumlulukları reddederek uygulayabilme arzusudur. Bir kişinin gelişmiş bir kültürün avantajlarından yararlanırken, gelişmemiş bir varoluş biçiminin hedeflerini ve ideallerini o kültüre aşılamaya çalışmasını bu duruma örnek olarak gösterebiliriz.
Uzayın Çekimi, evrimden ve Kozmik Kanundan uzaklaşmak ve Tanrı olarak fonksiyon göstermek arzusunu ifade eder. İşte şeytana tapma ritüellerinde tapınmaların hedefi bu tür Tanrılardır.
|Ana Sayfa | Yazılar | Alternatif Linkler | Yabancı Linkler |